NANO DİAMOND PİLLER
Selçuk ÇELİK
Selçuk Çelik araştırdı ve yazdı.
İnanması zor, bu enerji senaryosunu gerçekleştirebileceğini iddia eden bir şirket ortaya çıktı. Kaliforniya’da kurulan NDB adlı bu startup, kendileriyle yapılan bir röportajda böylesine güçlü bir pilin ilk PoC’ini bitirdiklerini, pandemi nedeniyle kapanan laboratuvarları açılınca 6 ila 9 ay içerisinde ticari bir prototipi üreteceklerini de açıkladılar. Böyle bir şey mümkün olabilir mi? Teorik olarak evet. Peki nasıl? Nükleer atıkların ve elmasların yardımıyla.
Nükleer tesislerde yakıt olarak uranyum kullanılır. Uranyum yakıtı,bazı reaktörlerde grafit bloklardan yapılmış bir çekirdeğin içinde saklanır.Normalde bu grafit çekirdek, kontrol edilebilir bir zincir reaksiyonu sağlayarak nükleer füzyon sürecine yardımcı olur. Dolayısıyla sabit bir ısı elde edilir ve onunla bu su ısıtılıp buhara dönüştürülür, o buhar da türbinleri çevirip elektrik enerjisi üretir. Kısaca nükleer reaktörlerde nasıl elektrik enerjisi üretildiğini öğrenmiş olduk.
Peki neden bu iş aynı zamanda çok tehlikeli ve çevreye zararlı olabiliyor? Çünkü asıl problem reaktörler kapatılınca başlıyor. Çevreye onbinlerce yıl boyunca zarar verebilme potansiyeline sahip nükleer atıkların güvenli bir şekilde depolanması gerekiyor. Bu da oldukça pahalı bir iş. Sadece Avrupa, Amerika ve Kanada’daki atıkların yönetimi için bile yılda 100 milyar dolardan fazla harcama yapılıyor. Bunların yerin 1 km kadar altında depolanması ve hiçbir canlıya zarar vermemesi için de sürekli gözetim altında bulundurulması gerekiyor.
Peki ya bu atıkları gömmek yerine onları kullanarak enerji üretebilseydik? Reaktörlerin çekirdeğinde grafit bloklar kullanılıyor demiştim ya. Nükleer atıkları oluşturan grafit çubukları ısıtırsak onun dış katmanlarındaki radyoaktif karbonu gaza dönüştürüp toplayabiliriz. Üstelik geri kalan madde artık çok daha az zararlı bir atık haline gelir. Gaz formunda toplanan radyoaktif Karbon-14 düşük basınç ve yükseltilmiş sıcaklıkta neye dönüşür biliyor musunuz? Karbonun bir başka formuna. Elmasa. İnsan yapımı bu çok küçük elmasların tuhaf bir özelliği de var. Eğer radyoaktif bir alana yerleştirilirse küçük bir elektrik akımı üretebiliyor. Böylece nükleer enerjili elmas bir pilimiz olmuş oluyor. Peki bunu hemen kullanabiliyor muyuz güvenli bir şekilde? Tabiki hayır. Radyoaktif bir alanın içinde elektrik akımı üretebilen bu minik elmasımızı başka bir katmanla daha kaplamalıyız ki güvenli olabilsin.
Doğadaki en sert madde yine elmas olduğu için bunun üstünü de radyoaktif olmayan bir başka elmasla kaplamak gerekiyor. Böylece tüm tehlikeyi absorbe eden bir pil yapmış oluyoruz. Dışarı en fazla bir muz kadar radyasyon yaydığı için elle tutulabilen, hareketli bir parçası olmadığı için bakım gerektirmeyen, son derece verimli ve çok uzun ömürlü bir pil. Eğer 2020’de böyle bir pili üretebilseydik Karbon-14’ün özelliği nedeniyle 5730 yıl sonra yani M.S. 7750 yılında kapasitesinin sadece yarısı boşalmış olurdu
Dikkat edin 'üretebilseydik' diyorum! Bu çalışma başarılı olursa ne telefonlarımızda ne de arabalarımızdakısacası elektriğin olduğu her yerde devrim niteliğinde olucak. Umutsuzluğa kapılmayalım biz insanların yapamayacağı bir şey yok 🙂
Ben Selçuk, Kalifornia'dan bildiriyorum. Bilimle ve teknolojiyle kalın, bizimle kalın..
Yanıt yok
[…] İlginizi çekebilir: Nano Diamond Piller […]